Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες το σχολιασμό για το επίπεδο και την ποιότητα των θεμάτων στα Μαθηματικά των Πανελλαδικών εξετάσεων. Οργή, αφορισμοί, όπως κάθε χρόνο. Θα ήθελα να καταθέσω μια διαφορετική άποψη. Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι, ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων αφορά τις πιο πολλές φορές στο αν οι βάσεις θα ανέβουν ή θα κατέβουν, ανάλογα. Επομένως οι μαθητές, στον διαγωνισμό αυτό-γιατί για διαγωνισμό πρόκειται- θα περάσουν στη σχολή της προτίμησής τους με μεγαλύτερο ή χαμηλότερο βαθμό. Θα σταθώ στην ποιότητα των θεμάτων, με βάση τα επιχειρήματα που διαβάζω.
Κάποιοι συνάδελφοι γράφουν: Τα θέματα ήταν πολλά, με πολλές πράξεις, με αποτέλεσμα οι μαθητές, να μην προλάβουν να τα ολοκληρώσουν. Αυτό είναι αλήθεια. Θα μπορούσαν να είναι διαρθρωμένα, ώστε οι 3 ώρες να είναι αρκετές για ένα καλά προετοιμασμένο υποψήφιο.
Άλλοι συνάδελφοι αναφερόμενοι στην επιλογή των θεμάτων γράφουν ότι τα θέματα ήταν μονομερή, δεν “έπεσε” κανένα από τα θεωρήματα. Με την άποψη αυτή διαφωνώ. Κατά τη γνώμη μου, ήταν καιρός να σταματήσει η επιλογή θεμάτων, όπως «υπαρξιακών» με «περίεργα» $\xi$ ή άλλων που έβαζαν τις διαφορικές εξισώσεις από το παράθυρο, ενώ ήταν εκτός ύλης ή ακόμη διάφορα κατασκευάσματα για να εφαρμοστεί ο Fermat και τελειωμό δεν έχουν. Το αποτέλεσμα; αν έδινες σε ένα μαθητή μια συνάρτηση να την μελετήσει στοιχειωδώς και να κάνει τη γραφική της παράσταση…τζίφος.
Να ήταν μόνο τα παραπάνω; Ποιος έχει αποφασίσει ότι δεν πρέπει ένα θέμα, για μένα το 4ο, να είναι πρόβλημα; Μήπως η επίλυση ενός προβλήματος δεν αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο, το κατά πόσο ένας μαθητής έχει κατανοήσει σε βάθος τις έννοιες;
Υπάρχουν θέματα για συζήτηση στο συγκεκριμένο διαγώνισμα; Βέβαια και υπάρχουν! Πράγματι ο χρόνος δεν επαρκούσε. Το αν είχε πολλές μονοτονίες και ακρότατα, δεν είναι θέμα, γιατί έτσι κι αλλιώς αυτός είναι ο πυρήνας της ύλης. Όσο για την Τριγωνομετρία, είναι απαράδεκτο να έχει συρρικνωθεί τόσο πολύ, αν όχι να έχει εξοβελιστεί από την ύλη.
Η βασική παρατήρηση που έχω να κάνω είναι ότι τα θέματα ήταν στα πλαίσια της εξεταστέας ύλης! Μάλιστα κάποια από αυτά αναφέρονταν σε ασκήσεις του σχολικού βιβλίου. Το ολοκλήρωμα της $e^x\cdot \eta\mu x$, πράγματι σαν παράδειγμα αναφέρεται σε ενότητα εκτός ύλης αλλά θεωρώ υποκριτικό από κάποιους συναδέλφους, να θεωρούν ότι δεν έχει διδαχθεί το $\int_a^b (e^x\cdot\eta\mu) dx$.
Συμπερασματικά, τα θέματα σεβάστηκαν την ύλη και το σχολικό βιβλίο και ζητούσαν από τους εξεταζόμενους να εφαρμόσουν σε γνωστές συναρτήσεις ό,τι γνώσεις αποκόμισαν από την σε βάθος μελέτη της ύλης τους. Τα θέματα όμως ήταν υπερβολικά σε έκταση και για πολλούς διαγωνιζόμενους, ο χρόνος δεν επαρκούσε.
